Έρωτας, Αφή , Ρεφλεξολογία, Ταξίδι στις αισθήσεις.

Έρωτας, αφή, ρεφλεξολογία. Έννοιες φαινομενικά ασύνδετες, στην πράξη, όμως, παντρεύονται πολύ γλυκά. Η καθεμία έχει τις δικές της πτυχές και αυτές, ακριβώς, θα προσπαθήσουμε να ξεδιπλώσουμε, πλέκοντας το δικό μας εγκώμιο, περιδιαβαίνοντας γνωστά μονοπάτια και πηγαίνοντας πέρα απ’ αυτά.

Ο Έρωτας είναι αυτός που μας κάνει να χαμογελάμε χωρίς ιδιαίτερη αιτία και λόγο, κάνει την καρδιά μας να χτυπάει δυνατά, μας κάνει να λαχταράμε, να αδημονούμε, μας προσδίδει τρυφερότητα, ηρεμία αλλά και τρέλα. Θα μπορούσε, στ’ αλήθεια, κανένας να ζήσει χωρίς να τον γευτείς Θεωρούμε πως ο έρωτας βρίσκεται μόνο στις σχέσεις μας με το άλλο φύλο. Κι όμως, υπάρχει σε πολλές μορφές. Κατά καιρούς, του έχουν αποδοθεί διάφορα πρόσωπα.

Σύμφωνα με τον Ησίοδο, ήτανε ένα από τα αρχέγονα στοιχεία της δημιουργίας του σύμπαντος. Ζωογόνησε το Χάος και τη Γη και προκάλεσε την έλξη μεταξύ τους για να δημιουργήσουν. 

Στη Μυθολογία, ο Έρωτας εμφανίζεται ως θεός, γιος της Αφροδίτης, ο οποίος παντρεύεται την Ψυχή. Αλληγορικά, ο Έρωτας είναι η ερώτηση της Ψυχής που αναζητά την αλήθεια για τον εαυτό της. 

Στον Πλάτωνα, στο Συμπόσιο του, ο Έρωτας αναφέρεται πως έχει μητέρα την Πενία, η οποία αντιπροσωπεύει τη Θεία Στέρηση, και πατέρα τον Πόρο, που σημαίνει πέρασμα. Εκείνος, λοιπόν, που βρίσκεται σε κατάσταση πενίας είναι ά-πορος και ζητάει να περάσει σε μία άλλη κατάσταση, ευ πορίας. Υψώνεται, επίσης, ο Έρωτας ως παγκόσμια δημιουργική δύναμη που δεν έχει στόχο του το καλό, δεν είναι, απλώς, μία έλξη προς την ομορφιά. Είναι δημιουργική δύναμη της ζωής, η οποία υποτάσσει το γενετήσιο ένστικτο και δίνει σ’ αυτό νόημα.

Αλλού, πάλι, εμφανίζεται παιχνιδιάρης, φτερωτός, σκανδαλιάρης, παθιασμένος, ωραίος, αστείος. 

Στην εποχή μας, τον βιώνουμε ως ένα συναίσθημα που έχει τη δική του δυναμική. Άλλοτε σε ανεβάζει στα ουράνια, σε κάνει να πετάς, άλλοτε, πάλι, σε ρίχνει πολύ χαμηλά. Ο καθένας μας ζει τους δικούς του έρωτες μέσα από ένα παιχνίδι αισθήσεων και συναισθημάτων. Για άλλους εκφράζονται με ένα χαμόγελο, για άλλους είναι γεύση, άλλοτε άκουσμα μιας μελωδίας, άλλοτε πικάντικη μυρωδιά που σου γαργαλάει τη μύτη, συχνά είναι χάδι, σαν αεράκι

που σε φυσάει μια ζεστή, καλοκαιρινή μέρα ή άγγιγμα ουσιαστικό, που ενεργοποιεί, μεταφέρει, συνδέει, προσφέρει. 

Η αφή, λοιπόν, είναι μία εκδήλωση του έρωτα. Είναι, όμως, γενικότερα και μια πολύ σπουδαία αίσθηση. Απ’ τις πρώτες που αναπτύσσονται στον άνθρωπο μετά τη γέννησή του, αφού το μωρό, εγκαταλείποντας την αγκαλιά του αμνιακού σάκου, νιώθει άμεσα την ανάγκη της επαφής. Η έλλειψη αγγίγματος κατά τα πρώτα χρόνια του ανθρώπου, μπορεί να επηρεάσει όλη του τη ζωή. Είναι η σημαντικότερη πηγή ερεθισμάτων. Είναι η αίσθηση με την οποία επικοινωνούμε, αντιλαμβανόμαστε, δεχόμαστε, προσφέρουμε, αγαπούμε, απορρίπτουμε. Μπορούμε να δώσουμε και να πάρουμε μηνύματα, απλά και μόνο αγγίζοντας ένα αντικείμενο ή έναν άνθρωπο. Μας βοηθάει να κατανοήσουμε, μας φέρνει κοντά. (Απόσπασμα από το άρθρο Αποκαλύπτοντας το Δέρμα του Joel L. Swerdlow, NATIONAL GEOGRAPHIC).

Η μητέρα μας, που είναι 86 ετών και με κλονισμένη υγεία, έχει καταρρεύσει. Όταν μπαίνω στο δωμάτιό της στο νοσοκομείο, ακουμπώ το μάγουλό μου στο δικό της και κλείνω τα δάχτυλά της στην παλάμη μου. Παρόλο που το ένα της μάτι είναι μισάνοιχτο, ο γιατρός μου λέει ότι ίσως να μην με βλέπει ούτε να με ακούει. Προσπαθώ να την ανακουφίσω μιλώντας ή, απλώς, μένοντας σιωπηλός δίπλα της. Ακουμπώ συνέχεια με τα δάχτυλά μου το μπράτσο ή το μάγουλό της για να της δείχνω ότι δεν είναι μόνη. Συνειδητοποιώ ότι το μόνο που μας συνδέει πια είναι η αφή. Σύμφωνα με τα επιστημονικά συγγράματα, κατά τη μεταβίβαση απτικών ερεθισμάτων μέσω του δέρματος η ενέργεια που μεταφέρεται μέσω της σωματικής επαφής μετατρέπεται σε νευρικά ερεθίσματα. Ταυτόχρονα, όμως, συμβαίνει κάτι πολύ πιο σημαντικό. Η αγάπη και η μνήμη κυλούν μέσα από το δέρμα μου στα όνειρά της. 

Είναι τόσα πολλά αυτά που μπορεί να μάθει κάποιος για μας μόνο από ένα άγγιγμα. Γιατί… η αφή είναι διττή αίσθηση. Όταν ακουμπάμε κάτι, δημιουργούμε μία σχέση μαζί του, ένα διάλογο. Νιώθουμε και νιώθει. Δίνουμε αλλά και παίρνουμε. Είναι μία ανταλλαγή ενεργειών. Μπορούμε να χαϊδέψουμε, να αγγίξουμε, να πιέσουμε, να μαλάξουμε, να χτυπήσουμε. Μέσα από την ανάγκη για επαφή και με την κατανόηση της δύναμης της αίσθησης αυτής γεννήθηκαν οι Συμπληρωματικές Αγωγές για την υγεία, την ευεξία, τη χαλάρωση. Μία από τις μεθόδους αυτές είναι και η Ρεφλεξολογία, η οποία βασίζεται στην επαφή. Εφαρμόζεται στα πέλματα και τις παλάμες με πιέσεις, μαλάξεις, ζυμώματα και άλλου είδους αγγίγματα. Έχει ως γνώμονα χάρτες, οι οποίοι διαμορφώνονται σύμφωνα με την ύπαρξη αντανακλαστικών σημείων στα άκρα, τα οποία αντιστοιχούν σε κάθε όργανο και τμήμα του σώματος. Μπορούμε, έτσι, να αφουγκραστούμε το σώμα, να το κατανοήσουμε, να το φροντίσουμε και να προσπαθήσουμε να απελευθερώσουμε την μπλοκαρισμένη ενέργεια, έτσι ώστε να το βοηθήσουμε να αυτοϊαθεί. Όσον αφορά σ’ εκείνον που δέχεται τη Ρεφλεξολογία, η εμπειρία είναι εξίσου σαγηνευτική, αρκεί να αφεθεί στη διαλογική αυτή σχέση με το ρεφλεξολόγο και να είναι δεκτικός και θετικός ως προς τα οφέλη της. Άλλοτε το αποτέλεσμα χαρακτηρίζεται από βαθιά χαλάρωση, άλλοτε από μεγάλη ενεργητικότητα. Η ενέργεια διαχέεται είτε από τα πέλματα, είτε από τις παλάμες σ’ ολόκληρο το σώμα και συνοδεύεται από ένα συναίσθημα ευεξίας, κάτι που όλοι μας έχουμε ανάγκη. Κάθε επαφή είναι μοναδική. Αγκαλιάζεται από έρωτα, αποτελεί μια δημιουργία. Βασίζεται σε συγκεκριμένη τεχνική, προχωράει, όμως, και πέρα απ’ αυτήν. Είναι ζωντανή, μυστηριακή, συναρπαστική. Είναι ένα ταξίδι στις αισθήσεις