Μαρτυρίες Ρεφλεξολογίας

Θέλω να μοιραστώ αυτά που είδα να γίνονται μέσα από τις συνεδρίες της ρεφλεξολογίας μέσα στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα του Κέντρου Ρεφλεξολογίας και Έρευνας και μέσα από τις φιλανθρωπικές δράσεις του Κέντρου. Η εμπειρία μου είναι μικρή αλλά περιεκτική. Σας προσκαλώ να διαβάσετε μερικές από τις περιπτώσεις που ανέλαβα ως Ρεφλεξολόγος και μου άλλαξαν τον τρόπο που βλέπω τον εαυτό μου και τους άλλους: 

Η Μάρθα είναι 92 ετών. Πονούσε ο ώμος της. Μετά την πρώτη συνεδρία σηκώθηκε με ένα γλυκό ντροπαλό χαμόγελο κοιτάζοντας τα πόδια της, άρχισε να χοροπηδάει! Την επόμενη ημέρα ο ώμος δεν πονούσε πια.

Με την Μαρία κάναμε μία σειρά από 12 συνεδρίες. Πονούσε συχνά στη μέση, ιδιαίτερα όταν κουραζόταν. Είναι 53 ετών και τα τελευταία 30 χρόνια διέκοπτε τον βραδινό της  ύπνο δύο με τρείς  φόρες,  για να πάει στην τουαλέτα χωρίς να το έχει πραγματικά ανάγκη. Από την 5η συνεδρία άρχισε σταδιακά να ξυπνάει για πρώτη φορά όλο και αργότερα. Στην 7η ξυπνούσε μόνο μία φορά και όταν πια ολοκληρώσαμε ο ύπνος δεν διακοπτόταν καθόλου. Το πρόβλημα στην μέση δεν πέρασε όμως εκείνη την περίοδο δεν την ενόχλησε παρ’όλο που χρειάστηκε να την καταπονήσει.

Η Ελεάνα 29 ετών είχε οξύ πόνο στη μέση μετά από μία απότομη κίνηση. Οι γιατροί της είπαν ότι έπρεπε να μείνει 10 ημέρες στο κρεβάτι με φάρμακα. Δέχτηκε ρεφλεξολογία το πρωί ,το βράδυ πονούσε περισσότερο από ποτέ. Την επομένη είχε μείνει ο απόηχος του πόνου και της δυσκαμψίας.

Ο Σταύρος επίσης με πόνο στη μέση και συσσωρευμένη κούραση. Την επομένη της συνεδρίας ο πόνος πέρασε όμως για τρείς ημέρες νύσταζε πολύ και κοιμόταν όσο του επέτρεπαν οι υποχρεώσεις του. Την επόμενη εβδομάδα πονούσε πάλι γιατί κουβάλησε πράγματα χωρίς να προσέξει. Μετά την ρεφλεξολογία ξαναπέρασε ο πόνος.

Το ίδιο συνέβη και στην Usha, η οποία υπέφερε από πόνους στους ώμους.

Ίσως να ακούγεται αστείο, με μια συνεδρία ρεφλεξολογίας περνάει ο πόνος;  Και μετά τι;  Μόλις καταπονήσουμε πάλι το μέρος του σώματος που ασθενεί θα πρέπει να τρέχουμε στον ρεφλεξολόγο για service;  Όχι, σίγουρα όχι έτσι. Χρειάζεται να δίνουμε τον σεβασμό και το χρόνο στο σώμα να δεχτεί το μήνυμα που του περάστηκε προστατεύοντας το.

Ο Γιώργος είχε κλειστά τα μάτια καθ’όλη την διάρκεια. Αφού τελειώσαμε είπε. ¨Σε κάθε άγγιγμα έβλεπα λουλούδια και χρώματα. Καθαρά, ζωντανά. ¨Τα μάτια του είχαν βουρκώσει και το χαμόγελο ήταν γαλήνιο.

Η Ελεονόρα είπε: Νιώθω τα πόδια μου μέχρι τους μηρούς χαλαρά και δυνατά συγχρόνως .Όπως μετά από γυμναστική. Το αίμα ρέει.

Σταυρούλα: Νιώθω ότι όλα πήραν μπρος. Μου έρχεται μια ζεστή θαλπωρή από τα πέλματα και φθάνει μέχρι το στήθος.

Η Adrea ένιωθε ζεστές ακτίνες να φθάνουν μέχρι την πλάτη. Χαλαρή και ενεργοποιημένη συγχρόνως. Το ίδιο ένιωσε και η Ελένη.

Ο Frank 64 ετών όταν του πρότεινα να δεχθεί 10 συνεδρίες στα πλαίσια της πρακτικής μου, είπε ότι θα ήταν καλύτερα να διαλέξω κάποιον άλλο γιατί ίσως να σταματούσα την σχολή με εκείνον σαν αρχή. Δεν πίστευε καθόλου στα οφέλη της ρεφλεξολογίας. Από την πρώτη κιόλας φορά άρχισε να το απολαμβάνει.  Είχε πάντα χρόνο την ημέρα και την ώρα που του πρότεινα. Από την 5^η συνεδρία άρχισε να έχει όνειρα από το παρελθόν και στην διάρκεια της ημέρας του έρχονταν στο νου αναμνήσεις από τις πιο όμορφες περιόδους της ζωής του. Όταν τελειώσαμε εκείνο τον κύκλο χαρακτήρισε την ρεφλεξολογία μουσική, που πέρναγε όμως από τα πέλματα αντί από τα αυτιά. Αλλαγές στο σώμα του είπε ότι δεν είχε καμία. 

Όμως το στομάχι του δεν τον ενόχλησε καθόλου εκείνη την περίοδο ,ούτε η μέση του. Επίσης δεν πρόσεξε πόσο περισσότερη ενέργεια είχε κατά την διάρκεια της ημέρας. Φυσικά ζητάει ακόμη να δέχεται ρεφλεξολογία σαν δώρο στον εαυτό του, όπως λέει.

Ο πατέρας μου, έχοντας περισσότερη οικειότητα μου είπε ότι η ρεφλεξολογία είναι βλακείες. Επίσης δεν έχασε ούτε μία συνεδρία. Ήταν ευέλικτος στις ώρες και μέρες που του πρότεινα, πάντα με χαμόγελο πριν και μετά. Μπορεί η ρεφλεξολογία να είναι βλακείες αλλά ο πόνος στον ώμο πέρασε.

Ο John είχε τουλάχιστον μία φορά τον μήνα πόνο σε όλες τις αρθρώσεις. Μετά την πρώτη συνεδρία:   ‘Τα πόδια μου είναι σαν μωρού. Νιώθω όλο το σώμα ανάλαφρο’.  Το βράδυ κοιμήθηκε πολύ βαθιά. Στις επόμενες εβδομάδες είπε: ΄Νιώθω την μέση ,το ισχίο ζωντανά ,φρεσκαρισμένα’. ‘Σήμερα κατάλαβα ότι μόνο τα πέλματα είναι ένας ολόκληρος κόσμος. Αναγκαστήκαμε να σταματήσουμε στην 8^η συνεδρία γιατί μετά τις τρείς τελευταίες πονούσε στις αρθρώσεις. Όταν τον συνάντησα δύο μήνες μετά μου είπε ότι η ρεφλεξολογία μακροπρόθεσμα του έκανε πολύ καλό. Ο πόνος στις αρθρώσεις δεν είχε ξαναεμφανισθεί ,στο βάδισμα χρησιμοποιούσε πλέον όλο το πέλμα ενώ είχε περισσότερη ενέργεια.

Είναι σαν να σκάβουμε το χωράφι για βγάλουμε τις πέτρες. Θα πρέπει να το ανακατέψουμε, να βγουν στην επιφάνεια για να μπορέσουμε να τις απομακρύνουμε.

Όσο έβλεπα αποτελέσματα τόσο μεγάλωνε το ενδιαφέρον μου. Όλο και περισσότεροι άνθρωποι ζητούσαν να δοκιμάσουν. Μπορούσα με χαρά να ανταπεξέλθω και ελπίζω και εσείς γιατί έχω και άλλες μαρτυρίες.

Έλλη: Η δυσκοιλιότητα πέρασε. Το στομάχι δεν την ξαναενόχλησε. Κατά την διάρκεια του κύκλου συνεδριών ένιωσε κάποιες μέρες αδύναμη και λυπημένη. Αργότερα όμως η ενέργεια της άλλαξε όπως και η διάθεση. Πριν ακόμα ολοκληρώσουμε είχε ξεκινήσει yoga. ¨Μπορώ να πετάξω με αυτά τα πόδια.¨.

Η Ursula 73 ετών σε προχωρημένο στάδιο οστεοπόρωσης είχε κάποιες ημέρες χωρίς καθόλου πόνο. Μετά 5 εβδομάδες ένιωθε να έχει περισσότερη ενέργεια και αισιοδοξία χωρίς όμως να αλλάξει κάτι στην κατάσταση της.

Ήταν η στιγμή να αντιμετωπίσω τις προσδοκίες μου. Εκείνη μπορούσε να εκτιμήσει την μία ώρα φροντίδας και χαλάρωσης και αυτές τις λίγες ημέρες χωρίς πόνο. Είδα και εγώ τα όρια που θέτει το σώμα.

 Η Catherin με χρόνια δυσκοιλιότητα και διογκωμένο στομάχι και κοιλιά μετά τις πρώτες συνεδρίες κοιμόταν για ώρες. Στην πορεία το πρωινό ξύπνημα ήταν στις 6 και την έβρισκε ξεκούραστη και γεμάτη ενέργεια. Μέχρι να τελειώσει ο κύκλος συνεδριών η κοιλιά σταδιακά ξεπρηζόταν ενώ είχε κανονικές ,καθημερινές κενώσεις. ¨Είσαι το δώρο μου.¨

Η Julian δέχτηκε και εκείνη 10 συνεδρίες. Είναι 74 ετών. Μετά την 3^η εβδομάδα μου είπε ότι ήταν ιδιαίτερα ευαίσθητη και έκλαιγε χωρίς λόγο. Η συναισθηματική αυτή απελευθέρωση μετατράπηκε σε διαύγεια. Άρχισε πάλι να κάνει διαλογισμό ,κάτι που είχε αφήσει για χρόνια.

Είχα την τύχη να ασκήσω την ρεφλεξολογία και σε άλλους ανθρώπους, όμως οι μαρτυρίες που κατέθεσα νομίζω ότι αρκούν.

Αυτό που είδα είναι ότι ο κάθε ένας πήρε αυτό που είχε ανάγκη και μέχρι το σημείο που το επέτρεψε στον εαυτό του.

Με βεβαιότητα μπορώ να προτείνω ,να παροτρύνω και να επιμείνω να δώσετε όλοι μία ευκαιρία σε αυτή την, ευχάριστη πάνω από όλα ,θεραπευτική τεχνική.