Συγκρίνοντας την σχέση της Θεραπευτικής Μάλαξης-Μασάζ με τη Ρεφλεξολογία, αναδεικνύονται πολλές ομοιότητες. Τόσο η Θεραπευτικής Μάλαξη όσο και η Ρεφλεξολογία, στοχεύουν στην διέγερση της κυκλο- φορίας του αίματος και της λέμφου και στη βελτίωση της θρέψης των ιστών και γενικά στον περιορισμού της φθοράς τους.

Αν πάλι θα προσπαθούσαμε να προσδιορίσουμε το συγγενές, θα ξεκινούσαμε διατυπώνοντας το αυτονόητο, την επαφή του θεραπευτή με το δέκτη του. Και ας μείνουμε εκεί. Γιατί αναφερόμενοι στις σημαντικές κατά τα άλλα ομοιότητες, θα παραβλέψουμε τις διαφορές.

Πώς άλλωστε να ταυτίσουμε τον ολιστικό χαρακτήρα ενεργειακών ροών της ρεφλεξολογίας, με τον καθαρά λειτουργικά πρακτικό ρόλο της μάλαξης;

Η Ρεφλεξολογία, στοχεύει στην ενεργοποίηση των ανατομικά χαρτογραφημένων περιοχών στα άκρα, που έχουν αντανακλαστική επίδραση σε όλο το σώμα, ενώ η μάλαξη δρα τοπικά και όχι πάντοτε ολιστικά. Και τα δυο σημαντικά, αλλά σε καμιά περίπτωση η ρεφλεξολογία δεν μπορεί να θεωρηθεί μασάζ και αντίστροφο.

Για να κατανοήσουμε πολύ πιο απλά, πόσο αναγκαίες, πλην όμως διαφορετικές είναι οι δυο φιλοσοφίες, ας φανταστούμε για παράδειγμα έναν μεσήλικα άντρα σε κάποια γωνιά της Ασίας να διατηρεί το μυοσκελετικό του σφρίγος, παραδομένο σε μια αρχαία μέθοδο μασάζ. Και από την άλλη πλευρά του κόσμου, ένα μικρό τσιγγανάκι να μεγαλώνει πατώντας με τα γυμνά του ποδαράκια τα ιδιότροπα χώματα του καταυλισμού του, σφύζοντας υγεία.

Μιλώντας λοιπόν για τις διαφορές, θα ήταν αξιοσημείωτο να αναφέρουμε, πως δεν αρκεί τα χέρια του θεραπευτή να ακουμπήσουν το σώμα του δέκτη. Θα πρέπει να του εντρυφήσουμε σαν θεραπευτές τη στάση ζωής, που θα φέρει το σώμα του σε κατάσταση τέτοια, που μόνο του να προλάβει, και να εξισορροπήσει τις λειτουργίες του και σαν αποτέλεσμα να ανακουφιστεί από τυχόν δυσλειτουργίες του.