Τα ψυχολογικά Αίτια του Καρκίνου

Στο άκουσμα και μόνο της λέξης καρκίνος, ο περισσότερος κόσμος ανατριχιάζει από φόβο. Επειδή πολλοί άνθρωποι έχουν χάσει αγαπημένα πρόσωπα από καρκίνο, η άκουσαν τρομαχτικά πράγματα για αυτόν, υποθέτουν ότι πρόκειται για έναν δυνατό και πανίσχυρο εισβολέα, ικανό να αφανίσει το σώμα. Το όνομα που του δίνουμε όπως κακοήθεια-παλιαρρώστια κλπ δίνει ξεκάθαρα την εντύπωση μας για αυτόν. Η νόσος όμως με τα μεγαλύτερα ποσοστά θανάτων, που προκαλεί στον άνθρωπο τον φριχτότερο πόνο, το έμφραγμα, δεν προκαλεί τέτοιο τρόμο. Ακόμα και η  επιστήμη της βιολογίας αποδεικνύει ότι τελικά το καρκινογόνο κύτταρο στην ουσία είναι ένα πολύ μπερδεμένο και αδύναμο κύτταρο, που παρόλα αυτά καταφέρνει και κυριαρχεί στο σώμα. Γιατί λοιπόν αυτός ο πανικός και ο φόβος; Ίσως γιατί ο καρκίνος είναι η ασθένεια, που περισσότερο από κάθε άλλη, αποδεικνύει με τόση σαφήνεια τη σχέση μεταξύ σώματος, ψυχής, πνεύματος και κοινωνίας.

Εξωτερικοί ή Εσωτερικοί παράγοντες;

Συνήθως ο ένοχος αναζητείτε σε εξωτερικούς παράγοντες. Σήμερα όλοι γνωρίζουμε ότι ο καρκίνος προκαλείτε από καρκινογόνες ουσίες, η από γενετική προδιάθεση, η από ακτινοβολία, η από κακή διατροφή. Στην πραγματικότητα ούτε ένα από αυτά τα στοιχεία δεν αποτελεί από μόνο του επαρκή εξήγηση για το ποιος παθαίνει καρκίνο κάποιος όχι.

• Πως εξηγείται το γεγονός ότι άνθρωποι, που εκτείθονται σε καρκινογόνες ουσίες παραμένουν υγιείς;
• Γιατί κάποιοι που έχουν γενετική προδιάθεση ποτέ δεν αναπτύσσουν καρκίνο;

Σύμφωνα με την σύγχρονη ιατρική θεωρία, ανώμαλα κύτταρα (δηλαδή καρκινικά) παρουσιάζονται πότε πότε στο σώμα του καθένα από εμάς στην διάρκεια της ζωής του, είτε δημιουργούνται φυσιολογικά, είτε από εξωτερικούς παράγοντες. Ποιο σφάλμα στις άμυνες του οργανισμού επιτρέπει σε αυτά τα κύτταρα να αναπαράγονται σε βαθμό που να απειλούν τη ζωή τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή;

Τι ανέστειλε το ανοσοποιητικό σύστημα και δεν εκτέλεσε τη λειτουργία που επιτελούσε με επιτυχία για τόσα χρόνια;

Στο πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον ο Dr Riley (Δρ. Ράϊλι) έκανε το εξής πείραμα: απομόνωσε μια ομάδα ποντικών με αυξημένη ευαισθησία στην ασθένεια και αυτή την ομάδα την κρατούσε σε ένα περιβάλλον ελεύθερο από εντάσεις. Μια άλλη ομάδα ποντικών χωρίς καμιά προδιάθεση για καρκίνο, την είχε εκτεθειμένη σε περιβάλλον χρόνιας έντασης. Όταν τελείωσε η μελέτη το 92% των ποντικών που είχαν τοποθετηθεί σε περιβάλλον έντασης ανέπτυξαν καρκίνο, ενώ μόλις το 7% των ελεύθερων από ένταση ποντικών, έπαθαν το ίδιο παρόλο που είχαν τη γενετική διάθεση, γεγονός που αποδεικνύει πόσο στενή είναι η σχέση της γέννησης καρκινικών κυττάρων με την ύπαρξη χρόνιας έντασης.

Το ανθρώπινο νευρικό σύστημα, είναι προϊόν εκατομμυρίων χρόνων εξέλιξης. Στο μεγαλύτερο μέρος του χρονικού αυτού διαστήματος, οι απαιτήσεις που δεχόταν το ήταν πολύ διαφορετικές από αυτές που επιβάλλονται πάνω μας από το σύγχρονο πολιτισμό. Η επιβίωση στις πρωτόγονες κοινωνίες απαιτούσε από τους ανθρώπους να είναι ικανοί να αναγνωρίζουν αμέσως τον κίνδυνο και να παίρνουν γρήγορες αποφάσεις σχετικά με το αν θα πολεμούσαν η θα έτρεχαν να ξεφύγουν. Το νευρικό σύστημα αντιμετώπιζε μια εξωτερική απειλή και τα σώματα ετοιμάζονταν στη στιγμή με μια αλλαγή στις ορμονικές ισορροπίες είτε για να πολεμήσουν είτε για να διαφύγουν.

Η ζωή στη σύγχρονη κοινωνία απαιτεί συχνά να αναστέλλουμε τις αντιδράσεις του είδους «πολέμα ή φεύγα».

Όταν νιώθουμε ένταση η απειλή, το σώμα μας από ένστικτο κινητοποιείται. 

Επειδή όμως η αντίδραση «πολέμα ή φεύγα» δεν είναι κοινωνικά κατάλληλη μαθαίνουμε να καταπνίγουμε συνέχεια τις αντιδράσεις μας όπως όταν έχουμε οικονομικά προβλήματα, όταν δεν προλαβαίνουμε να κάνουμε τις δουλειές μας, όταν ακούμε δυνατούς θορύβους κορναρίσματα κλπ. Το σώμα είναι έτσι σχεδιασμένο ώστε να βλάπτετε ελάχιστα όταν οι στιγμές του στρες, ακολουθούνται από την σωματική αντίδραση του «πολέμα ή φεύγα». Όταν όμως στις μέρες μας αυτή η φυσιολογική αντίδραση δεν εκδηλώνεται (εξαιτίας των κοινωνικών και προσωπικών συνεπειών που θα έχει), τότε πάνω στο σώμα συσσωρεύετε ένα αρνητικό αποτέλεσμα. Είναι το χρόνιο στρες το οποίο συγκρατείτε μέσα στο σώμα και δεν ελευθερώνεται.

Τι δημιουργείτε όμως στο σώμα όταν δεν απελευθερώνεται η ένταση;  

Η συνεχείς ένταση δημιουργεί υπερβολική δραστηριοποίηση των επινεφριδίων, παράγοντας έτσι ανεξέλεγκτα μεγάλες ποσότητες ορμονών όπως η κορτιζόνη, οδηγώντας έτσι το σώμα σε σοβαρές ορμονικές διαταραχές. Όταν η ένταση ή ένα άσχημο συναίσθημα κρατήσει τρία λεπτά, η άμυνα του οργανισμού εξασθενεί για έξη ώρες. Αυξάνετε έτσι η παραγωγή ανώμαλων κυττάρων, αλλά το σώμα, εφόσον το ανοσοποιητικό του σύστημα είναι σε καταστολή, δεν είναι ικανό να τα καταστρέψει. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι τα ανυπάκουα αυτά κύτταρα είναι η προσωποποίηση εκείνων των καταπιεσμένων αρνητικών συγκινήσεων και της συσσωρευμένης έντασης που δεν έχει έξοδο. Ειδικά αν μέσα στο σώμα μπαίνουν τοξικές ουσίες, έχουμε την μετατροπή των αρνητικών αυτών καταστάσεων σε χειροπιαστή πραγματικότητα.

Ο Ρόλος της Προσωπικότητας

Εδώ πρέπει να σταθούμε λίγο και στη σκιαγράφηση της προσωπικότητας του καρκινοπαθή. Σύμφωνα με ερευνητές της ιατρικής, υπάρχουν πολλοί κοινοί παράγοντες ανάμεσα σε αυτούς που προσβάλλονται από καρκίνο. Συνήθως είναι άτομα που δεν μπορούν να εκφράσουν τα συναισθήματα και τις συγκινήσεις τους. Προσπαθούν να προστατεύουν την εικόνα για τον εαυτό τους με το να μην φανερώνουν τα συναισθήματά και τις αδυναμίες τους. Έχουν την τάση να κρατούν μέσα τους πίκρα, δεν ξεχνούν και δεν συγχωρούν εύκολα, έχουν πολύ αναπτυγμένο το αίσθημα του δικαίου και γι αυτό αισθάνονται μεγάλο θυμό σε περίπτωση αδικίας. Συχνά υπάρχει ένα αίσθημα απόγνωσης η απελπισίας που εξασθενεί τη διάθεση του ατόμου να ζήσει.

Υπάρχει όμως διέξοδος από αυτή την κατάσταση;

Ναι, αν όλα αυτά τα συναισθήματα μπορέσει το άτομο αρχικά να τα εκφράσει και κατόπιν να τα μετατρέψει σε ελπίδα, αρμόνια, θετική αντιμετώπιση της ζωής και του μέλλοντος. Τότε η αλλαγή αυτή αντανακλάται και στο σώμα. Αν γίνουν όλα αυτά ο υποθάλαμος του εγκεφάλου επηρεάζεται θετικά εκκρίνοντας ορμόνες που προστατεύουν το αμυντικό σύστημα από την επίθεση των καρκινικών κυττάρων. Έτσι το αποτέλεσμα είναι η αναχαίτιση του καρκίνου. Η Simondos (ζευγάρι γιατρών που διατηρούν κλινική καρκινοπαθών στο Ντάλας των ΗΠΑ) χρησιμοποιούν τις τεχνικές ενόρασης, των θετικών προβολών και του διαλογισμού έχοντας αρκετά θετικά αποτελέσματα. 

Ο Γαληνός ο πρώτος που έδωσε το όνομα καρκίνος στην ασθένεια (τον 2^ο αιώνα μχ), παρατήρησε ότι οι χαρούμενες γυναίκες ήταν λιγότερο επιρρεπείς στον καρκίνο από ότι ήταν η ψυχολογικά καταπονημένες. 

Πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας ότι ένα ισχυρό όπλο απέναντι στον καρκίνο αλλά και απέναντι σε όλες τις αρρώστιες είναι η αρμονία με τον εαυτό μας και τους γύρω μας, η αισιοδοξία και κυρίως η πίστη μας στη ζωή!

  Πηγές : 

• “Γίνε ξανά καλά” (O. Carl Simonton )
• Η ασθένεια ως γλώσσα της ψυχής (Ρ. Ντάλκε)
• Αυτοθεραπεία (Ρ Νάτζεμιν)