Χαλάρωση και Αυτιστικές Διαταραχές

Ο όρος αυτισμός προέρχεται από την ελληνική λέξη (εαυτός) και επιλέχτηκε από τους Kanner και Asperger ακριβώς για να υποδηλώσει ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά των ατόμων, την αδυναμία να επικοινωνήσουν. 

Σύμφωνα με τον Kanner που έκανε τις πρώτες περιγραφές το 1943 οι συναισθηματικές δυσκολίες θεωρούνται ο πυρήνας του αυτισμού.

Δεν πρόκειται απλώς για την δυσκολία των αυτιστικών ατόμων να διαβάζουν τα συναισθήματα των άλλων και να αναλογίζονται τα δικά τους αλλά και για μία διαταραχή της σύνδεσης του συναισθήματος με την αντίληψη και τη σκέψη. Λεπτές κοινωνικές νύξεις όπως ένα χαμόγελο, το κλείσιμο του ματιού ή μία γκριμάτσα μπορεί να έχουν μικρή ή καμιά σημασία γι αυτά. 

Αυτό σημαίνει ότι δεν καταφέρνουν να αντιληφθούν ή να ανταποκριθούν στα συναισθήματα που εκφράζουν οι άλλοι, ενώ κι όταν το κάνουν η ανταπόκριση τους μπορεί να είναι ασυνήθης και χωρίς ενσυναισθησία. 

Αυτό δυσκολεύει τα άτομα να αναπτύξουν φιλίες και ίσως τα οδηγεί σε πράξεις που μοιάζουν σκληρές, στην πραγματικότητα όμως αντικατοπτρίζουν την απουσία κατανόησης κι επικοινωνίας.

Η πιο εμφανής συναισθηματική δυσκολία στον αυτισμό συχνά είναι ο χωρίς αναστολές κι απρόσφορος τρόπος έκφρασης. 

Η αδυναμία των ατόμων αυτών να εκφράσουν τις επιθυμίες τους και η έλλειψη επικοινωνίας που τα χαρακτηρίζει, τα οδηγεί σε έντονο στρες πράγμα που παρεμποδίζει την ικανότητά τους να μάθουν και να δείχνουν ευελιξία στη μάθησή τους. 

  Η θεραπευτική αντιμετώπιση του αυτισμού και των συναφών διάχυτων αναπτυξιακών διαταραχών αποτελεί πρόκληση και αντικείμενο σημαντικού επιστημονικού ενδιαφέροντος επί σειρά ετών. Ενώ έχει αναγνωριστεί η βιολογική βάση και ο ρόλος των γενετικών παραγόντων στην αιτιολογία, δεν υπάρχει, ακόμη, συγκεκριμένη, αποτελεσματική θεραπεία, που να στοχεύει στην πλήρη αποκατάσταση.

Τα τελευταία χρόνια χρησιμοποιούνται για τον έλεγχο κλινικών παρεμβάσεων ψυχοφυσιολογικοί παράμετροι. Οι ψυχοφυσιολογικοί αυτοί παράμετροι είναι δείκτες της εγρήγορσης, της χαλάρωσης και της ενεργοποίησης του αυτόνομου νευρικού συστήματος. Ο σκοπός της παρούσας έρευνας ήταν να διερευνήσουμε μέσω ενός ψυχοφυσιολογικού δείκτη και συγκεκριμένα της δερμικής αγωγιμότητας, τα άμεσα αποτελέσματα στη χαλάρωση, μιας ευρέως χρησιμοποιούμενης σωματικής τεχνικής, της θεραπευτικής μάλαξης. 

Η θεραπευτική μάλαξη είναι μια σημαντική ιστορική μέθοδος αντιμετώπισης προβλημάτων υγείας. Παρά τη μακραίωνη ιστορία της μάλαξης μόλις τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια έχει δημοσιευτεί το μεγαλύτερο μέρος των ερευνητικών προσπαθειών για τα αποτελέσματά της. Διαπιστώνεται άλλωστε στις δυτικές κοινωνίες μια αυξητική τάση προσφυγής των ασθενών σε μη φαρμακευτικές παρεμβάσεις με κύρια έμφαση στη θεραπευτική μάλαξη (Eisenberg et al. 1993). 

Η Field (1998, 2001, 2002), πρωτοπόρος στην έρευνα της θεραπευτικής μάλαξης και υπεύθυνη του Touch Research Institute, στις ανασκοπήσεις και τα βιβλία της για τα αποτελέσματα της θεραπευτικής μάλαξης θεωρεί ότι τα τελευταία χρόνια υπάρχει εμπειρική απόδειξη για την ευνοϊκή επίδρασή της στην διευκόλυνση της ανάπτυξης του παιδιού, στην ελάττωση του πόνου, στην αύξηση της ετοιμότητας, στην ελάττωση του άγχους και της κατάθλιψης και στην ενδυνάμωση της λειτουργίας του ανοσοποιητικού συστήματος. Υποστηρίζει μάλιστα ότι τουλάχιστον εν μέρει τα ευεργετικά αποτελέσματα μπορεί να οφείλονται στην ικανότητα της θεραπευτικής μάλαξης να ελαττώνει το στρες και έτσι να ενισχύει τις απαντήσεις του ανοσοποιητικού συστήματος (Field 1996). 

Η χαλάρωση βελτιώνει το ψυχοσωματικό και κοινωνικό “ευ ζην” και προάγει ικανότητες αντιμετώπισης καταστάσεων και την ευχαρίστηση από τη ζωή σε απάντηση σε στρεσογόνες και ιδιαίτερες συνθήκες (Mandle et al,1996). Η έρευνα έχει δείξει ότι το ψυχολογικό στρες έχει αρνητικές επιδράσεις στο ανοσοποιητικό σύστημα. Η εκπαίδευση στη χαλάρωση μπορεί να χρησιμοποιηθεί στην αύξηση της λειτουργίας του ανοσοποιητικού συστήματος (Pawlow & Jones, 2002). 

Η ρεφλεξολογία ως μία ήπια, φυσική, αφάρμακος συμπληρωματική μέθοδος έχει σαν στόχο τη μείωση της έντασης και την πρόκληση χαλάρωσης και μέσω της δερμικής αγωγιμότητας. Η χαλάρωση αποτελεί το πρώτο βήμα για την εξισορρόπηση. Όταν το σώμα είναι χαλαρό η κυκλοφορία μπορεί να ρέει ανεμπόδιστη, προμηθεύοντας με απαραίτητα θρεπτικά συστατικά και οξυγόνο τα κύτταρα έτσι ώστε τα όργανα του σώματος μπορούν να επιστρέψουν σε μια φυσιολογική κατάσταση και να λειτουργούν φυσιολογικά. Επομένως ένα από τα πιο σημαντικά οφέλη που προσφέρει η ρεφλεξολογία είναι η ικανότητά της να μειώνει το στρες και να μας οδηγεί σε βαθιά χαλάρωση. Σε τέτοια βαθιά χαλάρωση το σώμα έχει την ευκαιρία να αυτοθεραπεύεται και να λειτουργεί πιο αποτελεσματικά.

 Τελειώνοντας  θα ήθελα να ευχαριστήσω την κ. Μάρδα και το επιστημονικό προσωπικό της για τις πολύτιμες γνώσεις που μας πρόσφεραν καθώς και το σύζυγό μου, ειδικό παιδαγωγό, για τις σημαντικές πληροφορίες του στην εκπόνηση της εργασίας μου.

ΠΗΓΕΣ

1. ΣΦΕΤΣΙΩΡΗΣ Δ.(ΦΥΣΙΚΟΘΕΡΑΠΕΥΤΗΣ)
2. ΠΑΠΑΠΕΤΡΟΥ Σ. (ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΨΥΧΟΛΟΓΟΣ)
3. ΠΑΠΑΔΑΤΟΣ Γ. (ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΨΥΧΟΦΥΣΙΟΛΟΓΙΑΣ)